ကိုး၊ ကိုယ္---ကိုးေၾကာင္းလကၤာ မွ ကိုယ့္အမည္ကိုယ္ေဖၚ

ကိုးေၾကာင္းလကၤာ။ ။ ေရွးလူေဟာင္းတို႔၏ အလီေပါင္း ဂဏန္းသခ်ၤာ။
၉ x ၁ - လီ = ၉
ေနာ - ဧက - ေနာ
န၀ - ေဒြး - အ႒ာရသ
န၀ - ႀတိႏၷာ - သတၱဗီသ
န၀ - ဇယ - ဆႀတိသ
န၀ - ပဥၥ - ဗ်ည္းစာလီသ
န၀ - ေသာ - ေဇာ ပဥၥႆ
န၀ - သတၱ - ႀတိဆ
န၀ - အ႒ - ဗားသတ္
န၀ - န၀ါ - ဧက အႆိ


၈ x ၁ - လီ = ၈
အ႒ - ဧက - အ႒
အ႒ - ေဒြး - ေသာဠသ
အ႒ - ႀတိႏၷာ - ေဇာဗီသ
အ႒ - ဇယ - ဗားႀတိသ
အ႒ - ပဥၥ - သုဥၥာလီသ
အ႒ - ေသာ - အ႒ာ စာလီသ
အ႒ - သတၱ - ဆ ပဥၥႆ
အ႒ - အ႒ - စတုဆ႒ိ
အ႒ - န၀ါ - ဗားသတ္

၇ x ၁ - လီ = ၇
သတ္ - ဧက - သတ္
သတၱ - ေဒြး - စတုရာ ဒသ
သတၱ - ႀတိႏၷာ - ဧကာဗီသ
သတၱ - ဇယ - အသ႒ာဗီသ
သတၱ - ပဥၥ - ပဥၥာႀတိသ
သတၱ - ေသာ - ဗား စာလီသ
သတၱ - သတၱ - န၀ါ စာလီသ
သတၱ - အ႒ - ဆ ပဥၥႆ
သတၱ - န၀ါ - ႀတိဆ

၆ x ၁ - လီ = ၆
ေသာ - ဧက - ေသာ
ေသာ - ေဒြး - ဒြါဒသ
ေသာ - ၾတိႏၷာ - အ႒ရသ
ေသာ - ဇယ - ေဇာဗီသ
ေသာ - ပဥၥ - သံု ႀတိသ
ေသာ - ေသာ - ဆႀတိသ
ေသာ - သတၱ - ဗား စာလီသ
ေသာ - အ႒ - အ႒ာ စာလီသ
ေသာ - န၀ါ - ေဇာ ပဥၥႆ

၅ x ၁ - လီ = ၅
ဗ်ည္း - ဧက - ဗ်ည္း
ဗ်ည္း - ေဒြး - သံုဒသ
ဗ်ည္း - ႀတိႏၷ - ပဥၥာဒသ
ဗ်ည္း - ဇယ - သံုဗီသ
ဗ်ည္း - ပဥၥ - ပဥၥာဗီသ
ဗ်ည္း - ေသာ - သံု ႀတီသ
ဗ်ည္း - သတၱ - ပဥၥာ ႀတိသ
ဗ်ည္း - အ႒ - သံုစာလီသ
ဗ်ည္း - န၀ါ - ဗ်ည္းစာလီသ

၄ x ၁ - လီ = ၄
ဇယ - ဧက - ဇယ
ဇယ - ေဒြး - အ႒္
ဇယ - ႀတိက - ဒြါဒသ
ဇယ - စတုက - ေသာဠသ
ဇယ - ပဥၥ - သံု ဗီသ
ဇယ - ေသာ - ေဇာဗီသ
ဇယ - သတၱ - အသ႒ံဗီသ
ဇယ - အ႒ - ဗား ႀတိသ
ဇယ - န၀ါ - ဆ ႀတိသ


၃ x ၁ - လီ = ၃
ႀတိန္း - ဧက - ႀတိန္း
ႀတိန္း - ေဒြး - ဆ
ႀတိန္း - ၾတ - ေနာ
ႀတိန္း - ဇယ - ဒြါဒသ
ႀတိန္း - ပဥၥ - ပဥၥာဒသ
ႀတိန္း - ေသာ - အ႒ာရသ
ႀတိန္း - သတၱ - ဧကဗီသ
ႀတိန္း - အ႒ - ေဇာဗီသ
ႀတိန္း - န၀ါ - သတၱာဗီသ

၂ x ၁ - လီ = ၂
ေဒြး - ဧက - ေဒြး
ေဒြး - ေဒြး - စာယ
ေဒြး - ႀတိန္း - ဆ
ေဒြး - စာလီ - အဌ္
ေဒြး - ပဥၥ - သံုဒသ
ေဒြး - ေသာ - ဒြါဒသ
ေဒြး - သတၱ - စတုရာဒသ
ေဒြး - အ႒ - ေသာဠသ
ေဒြး - န၀ါ - အ႒ာရသ


၁ x ၁ - လီ = ၁
ဧက္ - ဧက - ဧက္
ဧက္ - ေဒြး - ေဒြး
ဧက္ - ႀတိန္း - ႀတိန္း
ဧက္ - ဇယ - ဇယ
ဧက္ - ဗ်ည္း - ဗ်ည္း
ဧက္ - ေသာ - ေသာ
ဧက္ - သတ္ - သတ္
ဧက္ - အဌ္ - အဌ္
ဧက္ - ေနာ - ေနာ

ကိုးကြယ္ရာ တရား ၁၀-ပါး။ ။ မိမိ၏ကိုးကြယ္ရာ၊ မိမိမွာ ဤတရား ၁၀-ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေနရမည္ ဟူ၏၊ ဒသဂၤုတၱရ။ ပါ။ ၂၇၅- ၂၇၆။ ႒။ ၂၉၀။
သီလ, ဗဟုႆတ, ကလ်ာဏမိတၱ, ေသာ၀စၥႆတ, အနာလသ,
ပိယ သမုဒါဟာရ, အာရဒၶ၀ီရိယ, သႏၲဳ႒ီ, သတိမာ, ပည၀ါ။

ကိုးကြယ္ခံထိုက္သူ၏ ဂုဏ္အဂၤါ ၇-ပါး။ ။ ၎င္းသ႐ုပ္အဓိပၸါယ္ကို (ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ ခံထိုက္သူ၏ ဂုဏ္အဂၤါ၇-ပါး)၌ ျပမည္။

ကိုးခန္း ကမၼ၀ါ။ ။ ဤေ၀ါဟာရသည္ ရဟန္းေတာ္တို႔၏လက္သံုးပင္ျဖစ္၏။
(၁) ဥပသမၸဒ ခႏၶက- ရဟန္းခံကမၼ၀ါ၊
(၂) ကထိန ခႏၶက- ကထိန္ခင္း ကထိန္ႏုတ္ ကမၼ၀ါ၊
(၃) သီမာ ခႏၶက- သိမ္သမုတ္ သိမ္ႏုတ္ ကမၼ၀ါ၊
(၄) ဥေပါသထာဂါရ ခႏၶက- ဥပုသ္အိမ္ သမုတ္ ကမၼ၀ါ၊
(၅) ေထရသမၼဳတိ ခႏၶက- ေထရ္သမုတ္ကမၼ၀ါ၊
(၆) နာမ သမၼဳတိ ခႏၶက နာမည္သမုတ္ ကမၼ၀ါ၊
(၇) နိႆယမုတၱ သမၼဳတိ ခႏၶက- နိႆယည္းလြတ္ သမုတ္ ကမၼ၀ါ၊
(၈) ကပၸိယဘူမိ သမၼဳတိ ခႏၶက- အပ္ေသာ ေက်ာင္းေနရာသမုတ္ ကမၼ၀ါ၊
(၉) ကုဋိ၀တၳဳ ၾသေလာကန သမၼဳတိ ခႏၶက- ေက်ာင္းရာကို ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးရန္ သမုတ္ေသာ ကမၼ၀ါ၊
(၁၀) ၀တၱခႏၶက- ၀တ္ေဆာင္ရာ၌ဖတ္ရေသာ ကမၼ၀ါ။
မွတ္ခ်က္။ ။ ၁-မွ ၉-အထိ ၉-ခန္း ယူပါေလ၊ ထိုသို႔ ၉ ခန္းကမၼ၀ါဟု ဆိုရျငားေသာ္လည္း "၀တၱခႏၶက"ကမၼ၀ါကား အထုပ္တိုင္းမွာ ပါသည္ခ်ည္းသာမွတ္ရာ၏။

ကိုးခန္းပ်ိဳ႕။ ။ အခန္း ၉-ခန္းပါေသာ ပ်ိဳ႕ကဗ်ာလကၤာ။
(၁) ဟတၳိပါလ- ေတာထြက္ခန္း၊
(၂) အႆပါလ-ေတာထြက္ခန္း၊
(၃) ေဂါပါလ- ေတာထြက္ခန္း၊
(၄) အဇပါလ- ေတာထြက္ခန္း၊
(၅) ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားႀကီး ေတာထြက္ခန္း၊
(၆) ပုေဏၰးမႀကီး ေတာထြက္ခန္း၊
(၇) ဧသုကာရီမင္းႀကီး ေတာထြက္ခန္း၊
(၈) ၎င္းမိဖုရားႀကီးႏွင့္ ခုနစ္ျပည္ေထာင္သားတို႔ ေတာထြက္ခန္း၊
(၉) ဇာတ္ေပါင္းခန္း ၎င္းအခန္းတို႔ကိုဇာတ္ေပါင္း၍ေရးေသာေၾကာင့္ ကိုးခန္းပ်ိဳ႕ဟူ၍ ေခၚၾကသည္။

ကိုးခိုင္နကၡတ္။ ။ "နကၡတ္ ကိုးခိုင္"လည္းဟူ။ ဤ၌ ကိုးခိုင္နကၡတ္ဟူသည္ကား နကၡတ္ ၂၇-လံုးတို႔တြင္ တစ္ရာသီတစ္ရာသီ၌ ၃-လံုးစီသြားသျဖင့္ အစဥ္အတိုင္း ကိုးပါးေသာ န၀လက္တြင္ ၂၇-လံုးေသာနကၡတ္တို႔ တည္ေနျခင္းကိုေခၚဆိုသည္။
(၁) ဒလိဒၵ နကၡတ္၊
(၂) မဟာဒၶန နကၡတ္၊
(၃) ေစာရ နကၡတ္၊
(၄) ရာဇ နကၡတ္၊
(၅) ေဒသြႁႏိၵ နကၡတ္၊
(၆) ေဒ၀ီ နကၡတ္၊
(၇) ၀ါဏိဇၨ နကၡတ္၊
(၈) အမစၥ နကၡတ္၊
(၉) သမဏ ျဗာဟၼဏ နကၡတ္။

ကိုးဆယ့္ေျခာက္ျဖာ၊ နာေရာဂါ၊ တစ္ျဖာ ၉၈။ ။ ၎င္းသ႐ုပ္ကို "အနာမ်ိဳး ၉၆-ပါး"မွာ ႐ႈပါ။

ကိုးတိုင္း ၉-ဌာန သာသနာျပဳေစလႊတ္ခန္း။ ။ ပါရာဇိက၊ ႒၊ ပ၊ အုပ္၊ႏွင့္ အျခား တ႐ုတ္မွတ္စု၊ အဂၤလိပ္မွတ္တမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ႏွင့္ ညႇိႏႈိင္းလ်က္။
သာသနာေတာ္ (၂၃၅)ခုႏွစ္၊ တတိယသံဃာယနာ တင္ၿပီးခ်ိန္တိုင္းျပည္အရပ္ရပ္တို႔သို႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျပန္႔ပြားေစရန္ ရည္ညႊန္း၍ ထိုႏွစ္ တပို႔တြဲလအတြင္း၌ပင္ အေသာကမင္းတရားႀကီးႏွင့္ အရွင္ မဟာေမာဂၢလိ ပုတၱတိႆ မေထရ္ျမတ္တို႔က ၉-တိုင္း ၉-ဌာန ျပည္နယ္တို႔သို႔ဥပသမၸဒကံေဆာင္ႏိုင္ေစရန္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ပါးႏွင့္ ငါးပါးစီကို ေစလႊတ္ၾကြခ်ီေတာ္မူၾကသည္။
(၁) ကသၼီရ- ဂႏၶာရတိုင္း။ ။ ဟိမ၀ႏၲာ၏ အေနာက္ေျမာက္ဘက္ ပန္ခ်ပ္နယ္၏ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ စြန္းႏွင့္ စပ္လ်က္ရွိေသာ ကသၼီရတိုင္း၊ ယင္း၏အေနာက္ဘက္ သိႏၶဳျမစ္ ျခားလ်က္ရွိေသာ ဂႏၶာရတိုင္း၊ ၂-တိုင္းေပါင္းလ်က္ အာဖဂန္နစၥတန္ပါ၀င္သည့္ ဌာနမ်ားသို႔ အရွင္မဇၩႏၲိကေထရ္ျမတ္ေခါင္းေဆာင္ေသာအဖြဲ႕၀င္ သံဃာေတာ္ ၄-ပါး၊ အာသီ၀ိေသာ ပမသုတၱန္ေဟာၾကားကာ သာသနာျပဳေတာ္မူၾကသည္။
(၂) မဟႎသကတိုင္း။ ။ အိႏၵိယျပည္ေတာင္ပိုင္းရွိ မိုက္ဆိုနယ္၊ ယင္းနယ္၏ေျမာက္ပိုင္းရွိ ]ခ်ီတယ္ရ္}စီရင္စု ဌာနတို႔သို႔ မဟာေဒ၀ေထရ္ဦးေဆာင္၍ အဖြဲ႕၀င္သံဃာေတာ္ ၄-ပါး၊ ေဒ၀ဒူတသုတၱန္ကိုေဟာၾကားလ်က္ သာသနာျပဳေတာ္မူၾကသည္။
(၃) န၀ါဒါသီတိုင္း။ ။ ဘံုေဘၿမိဳ႕နယ္၏ ေတာင္ဘက္ပိုင္း ကာဏာရာနယ္၊ ဟိုက္ဒရဗတ္နယ္၊ အေရွ႕ဘက္ပိုင္းျပည္နယ္တို႔သို႔ အရွင္ရကၡိတမေထရ္ေခါင္းေဆာင္ေသာ အဖြဲ႕၀င္သံဃာ၄-ပါးတို႔အနမတဂၢသုတၱန္ၾကား၍ သာသနာျပဳေတာ္မူၾကသည္။
(၄) မဟာရ႒တိုင္း။ ။ ဘံုေဘနယ္ အလယ္ပိုင္း ပူနားၿမိဳ႕စေသာ နယ္မ်ားသို႔ အရွင္မဟာဓမၼရကၡိတမေထရ္ေခါင္းေဆာင္၍ အဖြဲ႕၀င္သံဃာ ၄-ပါး ၾကြေတာ္မူကာ မဟာနာရဒကႆပဇာတ္ေတာ္ကိုေဟာၾကားေတာ္မူကာ သာသနာျပဳေတာ္မူၾကသည္။
(၅) အပရႏၲတိုင္း။ ။ မလ၀ါနယ္ အေနာက္ေတာင္ဘက္ နရဗဒၶေခၚ နမၼဒါျမစ္ သစၥဗႏၶေတာင္ သုပၸရကသေဘၤာဆိပ္ ၀ါဏိဇၨဂါမ စသည္တို႔သို႔ အရွင္ဓမၼရကၡိတ မေထရ္
ေခါင္းေဆာင္ေသာ သံဃာေတာ္ ၄-ပါးတို႔ ၾကြေတာ္မူကာ သဂၢိခေႏၶာပမ သုတၱန္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူ၍ သာသနာျပဳေတာ္မူၾကသည္။
(၆) ေယာနကတိုင္း။ ။ အိႏၵိယျပည္၏ အျပင္ဘက္ ပါရွား တူရကီ ဂရိတ္ အီတလီတို႔တည္ရွိရာ ယင္း၏ေရွးေဟာင္းအမည္မွာ သာကလတိုင္း- သာကလၿမိဳ႕ျဖစ္၏။ မိလိႏၵမင္းႀကီးႏွင့္ ရွင္နာဂသိန္မေထရ္ျမတ္တို႔ ေမးေျဖရာဌာနသို႔ အရွင္မဟာရကၡိတ မေထရ္
ေခါင္းေဆာင္ကာ အဖြဲ႕၀င္ ၄-ပါးတို႔ ၾကြေတာ္မူလ်က္ ကာဠကာရာမသုတၱန္ကို ေဟာေျပာကာ သာသနာျပဳေတာ္မူၾကသည္။
(၇) စိနရ႒ (ခ်ိန) ေခၚ စိန္႔တိုင္း ၅-ရပ္။ ။ ဟိမ၀ႏၲာ၏ အေရွ႕ဘက္အရပ္ႏွင့္ ေျမာက္ဘက္အရပ္ရွိ
၁- ခိုတန္၊ ၂- ဘူတန္၊ ၃- ယရကန္၊ ၄- တိဘက္၊ ၅- တ႐ုတ္ျပည္တို႔သို႔ အရွင္မဇၩိမေထရ္ေခါင္းေဆာင္လ်က္ အဖြဲ႕၀င္ ၄-ပါးတို႔ ၾကြခ်ီေတာ္မူၾကကာ ဓမၼစကၠပ၀တၱနသုတၱန္ကို ေဟာေတာ္မူ၍ သိမ္းသြင္းကာ သာသနာျပဳေတာ္မူၾကသည္။
(၈) သု၀ဏၰဘူမိ တိုင္း။ ။ စိန္႔တိုင္းႀကီး၏ ေတာင္ဘက္ ရွမ္း၊ ျမန္မာ၊ မြန္၊ ကရင္၊ ကခ်င္၊ ကယား၊ ယြန္း ယုိးဓယား၊ ကေမၻာဒီးယား၊ လားအို စေသာ လူမ်ိဳးတို႔ေနထိုင္ရာသို႔ အရွင္ေသာဏေထရ္ႏွင့္အရွင္ဥတၱရေထရ္ ၂-ပါးတို႔ ဦးေဆာင္ကာ အဖြဲ႕၀င္သံဃာ ၃-ပါးႏွင့္ ေပါင္း ၅-ပါးတို႔ ၾကြေရာက္ကာျဗဟၼဇာလသုတၱန္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူလ်က္ ျမတ္ဗုဒၶသာသနာေတာ္
အတြင္းသို႔ သိမ္းသြင္းေတာ္မူၾကသည္။ မွတ္ခ်က္။ ။ ျမန္မာတို႔က မြန္းတိုင္းျပည္နယ္ သထံုၿမိဳ႕ကို သု၀ဏၰဘူမိဟု ယူဆၾကသည္။ အိႏၵိယေက်ာက္စာဌာနကမူ စုမၾတာကြၽန္းကို သူ၀ဏၰဘူမိဟု ေရးထိုးၾကသည္။
(၉) တမၺဒီပ ေခၚ သီဟိုဠ္ကြၽန္း။ ။ ယခုအခါ သရီလံကာ ဟူ၏။ ေဒ၀ါနံ ပီယတိႆမင္းႀကီး
လက္ထက္အခါ သာသနာေတာ္ ၂၃၆-ခုႏွစ္၊ နယုန္လျပည့္ေန႔တြင္ အရွင္မဟာမဟိႏၵေထရ္ဦး
ေဆာင္၍အရွင္ဣ႗ိယေထရ္၊ အရွင္ဥတၱိယေထရ္၊ အရွင္ဘဒၵသာလေထရ္၊ အရွင္သမၺလေထရ္ျမတ္ ၅-ပါးတို႔ ဦးေဆာင္ကာ အဖြဲ႕၀င္ ၁၃-ပါးႏွင့္ အရွင္မဟိႏၵ၏တူေတာ္ သုမနသာမေဏ၊ ပ႑ဳကေခၚ လူဥပါသကာတို႔သြားေရာက္ၾကကာ စူဠဟတၳိပေဒါပမသုတၱန္ကိုေဟာၾကား၍ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္ႀကီး အရွည္ တည္တံ့ေအာင္ တည္တံ့တိုးပြားေအာင္ သာသနာျပဳေတာ္မူ
သြားၾကေလသည္။

ကိုးန၀င္း ဘုရား။ ။ သမၼာဒိ႒ိေခၚ ဗုဒၶဘာသာတို႔ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရာ ေစတီေတာ္၏အမည္တစ္မ်ိဳး၊ ထိုေစတီေတာ္၏အျမင့္Óဏ္ေတာ္မွာ ၉-ေတာင္ရွိ၍ ထိုေစတီႏွင့္ စပ္ဆိုင္သည့္ အေဆာင္အေယာင္တို႔မွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ န၀င္းေက်ကိုးခုသာ အထားမ်ားေသာ ေလာကီဆရာတု႔ိစီမံသည့္ ေစတီေတာ္တစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္ေလသည္၊ ထိုေစတီေတာ္ မ်ားသည္ ၁၂၈၃-ခုႏွစ္ေလာက္ကစ၍ ျမန္မာျပည္အႏွံ႕အျပား၌ ေခတ္စားလာခဲ့ေၾကာင္းသိရေသာ္လည္းေရွးေဟာင္း
နန္းစဥ္ေခတ္အရ ေ၀ဖန္ေသာ္ ..."ေသာင္းထိုက္ဇမၺဴ၊ ကြၽန္းလံုးဟူ၍၊ စည္သူမင္းဖ်ား၊ တည္ခဲ့ထားသည္၊ ဘုရားကိုးဆူ၊ ဂူလည္းကိုးရပ္၊ နတ္လည္း ကိုးပါး၊ ဘံုကား ကိုးတန္၊ ကိုးရြာ
ရံ၍၊ ကန္လည္း ကိုးဆယ္၊ ကိုးသန္း ပယ္ႏွင့္၊ ကိုးဆယ္ကိုးရြာ၊ စပ္ကာမေ၀း၊ ေၾကးကိုးေၾကးႏွင့္၊ နီးေ၀းပ်ံ႕လႈိင္၊ စည္ကိုးဆိုင္က၊ ကိုးဌာနကို၊ ဒုကၡကင္းစင္၊ ခ်မ္းသာျမင္၍၊ ေအာင္မဂၤလာ၊ ျဖစ္ေစငွာဟု" ဟူေသာ တပယ္ယင္းၿမိဳ႕ သမိုင္းလကၤာရ ကိုးန၀င္း ေခတ္စားခဲ့ပံုကိုလည္း သိရေသး၏။ တပယ္ယင္းေလာ၊ ဒီပဲယင္းေလာ။

ကိုးပါးသီလ၊ န၀ဂၤ၊ ေစာင္းၾကမ်ားဗိုလ္လူ။ ။၎င္း၏သ႐ုပ္အဓိပၸါယ္(န၀ဂၤသီလ)မွာ ျပမည္။

ကိုယ္က်င့္တရား ၃-ပါး။ ။ မဟာ၀ဂၢသံယုတ္။ ပါ။ ၃၆၈။ ႒။ ၃၂၇-၌ အက်ယ္႐ႈ၊ ၎င္းသ႐ုပ္ကို (ကိုယ္က်င့္တရားမ်ိဳး ၃-ပါး)၌ ဆိုခဲ့ၿပီ။

ကုိယ္ေစာင့္နတ္ တစ္က်ိပ္ တစ္ပါး။ ။ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုေစာင့္ေသာ နတ္ ၁၁-ပါး။ သမႏၲစကၡဳဒီပနီ ဋ - အမွတ္ ၀ိသဇၨနာ ၂-မွ ယူသည္။
(၁) သတၱဘာဂ နတ္- နဖူးစာကို ေရးမွတ္တတ္သည္၊
(၂) သူရႆတီ နတ္- ပညာကို ပြားေစတတ္သည္၊
(၃) သက် နတ္- စည္းစိမ္ဥစၥာကို ေပးေစတတ္သည္၊
(၄) မဟိရာဇာ နတ္- အိပ္မက္ကို ေပးေစတတ္သည္၊
(၅) ၀ါမသူရ နတ္- နိမိတ္ကို ျပတတ္သည္၊
(၆) ဇန သူရ နတ္- အလႉေပးသည္ကို မွတ္တတ္သည္၊
(၇) ကရ၀ါ နတ္- ကာမသုခကို ေပးေစတတ္သည္၊
(၈) ေယာတိက နတ္- သြားေလရာ လိုက္၍ ေစာင္မတတ္သည္၊
(၉) ကလ်ာဏမိတၱ နတ္- ေကာင္းေသာစကားကို မွတ္သားတတ္သည္၊
(၁၀) စႏၵာေဒ၀ီ နတ္- က်က္သေရကို ေစာင့္တတ္သည္၊
(၁၁) နရိႏၵာေဒ၀ီ နတ္- အိပ္ေသာအခါ ဦးေခါင္းရင္းက ေစာင့္ေရွာက္တတ္သည္။

ကိုယ္ေစာင့္နတ္ တစ္က်ိပ္ႏွစ္ပါး တစ္နည္း။ ။ ေက်းဇူးရွင္ 'လံုးေတာ္ဆရာေတာ္' ဘုရားႀကီးကား - အထက္ပါ ၁၁-ပါးထဲတြင္ 'ကာလကဏၰီ'ေခၚ နတ္ယုတ္မာတစ္ပါးထည့္၍ 'ကိုယ္ေစာင့္နတ္ တစ္က်ိပ္ႏွစ္ပါး'ဟု ေရတြက္ျပ ထား၏။

ကိုယ္တြင္းမီး ၅-ပါး။ ။
(၁) ဥသၼာမီး- သက္ေစာင့္သက္ထိန္းပကတိကိုယ္ေငြ႕၊
(၂) ပါစကမီး-အစာေက်ခ်က္ေသာ ၀မ္းမီး၊
(၃) သႏၲပၸနမီး- ျခစ္ျခစ္ေတာက္ အပူဖ်ားမ်ိဳး၊
(၄) ဒါဟမီး-လူးလဲေအာင္ပူေလာင္ျခင္းမ်ိဳး၊
(၅) ဇိရဏမီး- လူကို အိုမင္းေဆြးေျမ့ေအာင္ မသိမသာ ေလာင္ေသာမီး။

ကိုယ္တြင္းမီး ၁၁-ပါး တစ္နည္း။ ။ ၎င္း၏ သ႐ုပ္အဓိပၸါယ္ (မီး ၁၁-ပါး)၌ ႐ႈပါ။

ကိုယ္၀န္တည္ႏိုင္ျခင္း အဂၤါ ၃-ပါး။ ။ ပါရာဇိကဏ္ အ႒ကထာ။ ပ။ အုပ္။ ၁၈၀။ ပဋိသေႏၶတည္ေနႏိုင္ပံု အဂၤါသံုးပါး။
(၁) မိဘႏွစ္ပါး ေမထုန္အားျဖင့္ စုေ၀းေပါင္းသင္းျခင္း၊
(၂) ပဋိသေႏၶယူမည့္သတၱ၀ါ၏ စုတိဆဲျဖစ္ျခင္း၊
(၃) မိခင္၏ ေပၚၿပီးဆဲဥတုသမယႏွင့္ ႀကံဳျခင္း။

ကိုယ္၀န္တည္ႏိုင္ပံု ၇-ပါး။ ။ ပါရာဇိကဏ္ အ႒ကထာ။ ပ။ အုပ္ ၁၇၈- ၁၇၉။ ဤသည္တို႔ကား မျမဲ၊ တစ္ရံတစ္ဆစ္ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ တည္ယူႏိုင္ျခင္းတို႔တည္း။
(၁) ရာဂစိတ္ျဖင့္ ကိုယ္လက္သံုးသပ္ ေပြ႕ဖက္သာယာသျဖင့္ တည္ႏိုင္သည္၊
(၂) ရာဂစိတ္ျဖင့္ အ၀တ္ပုဆိုးကို ကိုင္တြယ္သာယာသျဖင့္ တည္ႏိုင္သည္၊
(၃) ရာဂစိတ္ျဖင့္ သုတ္ေသြးက်င္ငယ္ကို စုတ္ယူသြတ္သြင္းသျဖင့္ တည္ႏိုင္သည္၊
(၄) ရာဂစိတ္ျဖင့္ ခ်က္ကို သံုးသပ္သျဖင့္ တည္ႏိုင္သည္၊
(၅) ရာဂစိတ္ျဖင့္ စိမ္းစိမ္းၾကည့္သျဖင့္ တည္ႏိုင္သည္၊
(၆) ရာဂစိတ္ျဖင့္ အနံ႔ကို နမ္း႐ွဴသျဖင့္ တည္ႏိုင္သည္၊
(၇) ရာဂစိတ္ျဖင့္ အသံကို နားေထာင္သာယာသျဖင့္ တည္ႏိုင္သည္။

ကုိယ္၀န္တည္ႏိုင္ပံု ၈-ပါး။ ။ အထက္ပါ ၇-ပါး၌ အဇၩာစာရေခၚ ႏွစ္ဦးစံု ကာမမႈျပဳျခင္း တစ္ပါးထည့္က ရွစ္ပါးျဖစ္၏၊ ၎င္းကို ဤေဆာင္ပုဒ္လကၤာျဖင့္ သိပါေလ။
(အဇၩာစာရ၊ သံသဂၢႏွင့္၊ ေစာဠ, သုစိ၊ နာဘိ, ႐ူပ၊ သဒၵ, ဂႏၶာ၊ ဤရွစ္ျဖာေၾကာင့္၊ စြဲလာကုိယ္၀န္၊ ျဖစ္သည္မွန္၏။)

ကိုယ့္အမည္ကိုယ္ေဖၚ သူေတာ္ ၇-ပါး။ ။ ဤသည္တို႔ကို က်မ္းႀကီးက်မ္းခိုင္၌ မေတြ႕ရေသာ္လည္း စကားအရာ ၌ကား တာစား၍ေန၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေရွးဆရာသမားမ်ားကို ေမးျမန္း၍ ေျဖဆိုလိုက္ပါသည္။
(၁) ေတာက္တဲ့၊
(၂) ေခြးေခၚရစ္၊
(၃) တစ္တီတူး၊
(၄) ဇီးကြက္၊
(၅) တီးတုတ္၊
(၆) ေရႊျပည္စိုး၊
(၇) ဥၾသ။